Kršni Ličani – solunci koji su dobili zemlju kao nagradu nakon prvog svjetskog rata ,na Jojkića pustari kod Inđije, sa starosjedeocima su formirali 1927. godine selo Ljukovo, jedno od najmlađih u Vojvodini. Na pustaru su došli iz Like, odakle su ponjeli tek poneki zavežljaj, i želju da u novom kraju bolje i srećnije žive. I ta želja im se, uz mukotrpan rad, i ostvaruje.
Ljukovo je danas selo sa 1.542 stanovnika, sa asvaltiranim ulicama, školom, vrtićem, novom crkvom, gospodarskim radnjama.Poslije Ličana ovde su dolazili Kordunaši, svraćali kod poznanika i – ostajali. A onda su dovodili cijele obitelji.
U povijesti sela dugoj 96 godina dugo je na ljukovskim njivama odjekivala ojkača, a onda se vremenom počela stapati sa sremskim bećarcem. Danas je Ljukovo jedno od uređenijih sela u inđijskoj opštini, a sjećanje na prve stanovnike je priča o „Maloj Albaniji“, dijelu ulice 1. novembra, gde su, kraljevskom voljom i dobrotom, pristigli prvi stanovnici ovog sela – solunci.
