Ja sam pjevač i službi svog naroda. Osjećao sam potrebu da se odužim svojim precima i zemljacima, tom našem davnom pretku Antoniju Kosjeru, da opjevam narod iz koga sam potekao, da i posle mene ostane pjesma koja će da obuzme milinom svakog Kosjerca ovog sveta – pričao je Miljko Vitezović.
– Obišao sam sve meridijane ovog svijeta, ali znam ko sam, čiji sam i odakle sam. Gene sam povukao na babu Jagodu, a moj otac je žarko želio da sviram trubu. Izveo je iz štale vola i otišao da ga zamjeni za trubu.
– Svirao sam harmoniku, učio sam kod Mije i Ace Krnjevca, imao sam svoj orkestar, putovao po svijetu, skućio se, podizao porodicu. Jednostavno, diskografija mi je bila u nekom drugom i trećem planu.
I pored dvadesetek snimljenih albuma i jednog singla, Miljko Vitezović (1951 – 2024) je živioo daleko od očiju javnosti. Kao da je na vreme shvatio koliko je užareno zvjezdano nebo estrade.
– Porodičan sam čovjek i nemam problema sa tim zvjezdanim mukama. Što se diskografsko-estradne karijere tiče, važno mi je da trajem, tu negdje u sredini. Reče mi jednom moj dejd: “Sine, sve što je u sredini to je i najslađe. I kod lubenice je najslađe srce, a koru jedu i svinje.”
Miljko je apsolutni rekorder po broju snimljenih pjesama sa trubačima: “U livadi pod jasenom”, “Tri livade nigde lada nema”, “Višnjičica rod rodila”, “Šta to radiš Maro”, “Gde ćeš biti lepa Kejo”, “Tan, tan, Tankosava”, “Kreće se lađa francuska”, “Noć, tamna noć”, “Tekla voda Tekelija”, “Pšeničice, sitno seme”, “Sa Ovačara i Kablara”, “Koja gora Ivo”, “Beogradski mali pijac”, “Tamo daleko”, “Pogledaj de mala moja”, “Čaj goro lane moje”, “Oj, moja ružo rumena”, “Oj, livado rosna travo”, “Nema raja bez rodnoga kraja”, “Znaš li draga onu šljivu ranku”, “Sinoć kad sam pošo u lov na jelene”, “Devojka je pošla”, “U ovoj se kući kaže”, “Kosi Rade livade”, “Moji Kosjerići”, “Kosjerićka lepotica”, “Pijem vino i rakiju vruću”, “Navikla si da ti dođem”, “Ej, da mi je rujnom zorom”, “Kakav je moj otac bio”, “Lovačka pesma”, “Vetar duva, borovi se viju”, “Od Visoke pa sve do Rudara”, “Svega mi je kuća puna”, “Oj, Kosovo, dušo srpska”, “Oj, na ove duge noći”, “Ivanjica zavičaj”, “Gorane, moj Gorane”, “Jele, Jele”…
– Truba je moj teren, osjetio je to i legendarni aranžer Dragan Knežević. Podržao je i mene, podržao je i trubače Svetozara Lazovića Gonga i Miće Petrovića sa kojima sam snimio nekoliko trubačkih albuma.
– Zamislite tu buku, treba dovesti petnaestak trubača pod konac, i pored svega toga treba otpjevati točno. Dragan Knežević me upita jednom na snimanju: “Čuješ li sebe?”
Miljko je sahranjen 9. Svibnja u Beogradu.
